دشت وسیعی که شهرکرد در آن قرار گرفته، از روزگاران بسیار کهن قابل سکونت بوده وبا توجه به تپه های متعدد اطراف شهر و پیدا شدن سکه های مربوط به دوران اشکانی و ساسانی از سابقه دیرینه ای بر خوردار است. بنا به گزارش های تاریخ نویسان در اواخر دوره ساسانی شخصی به نام فرامرز که مذهب زرتشتی داشت در سرزمین بختیاری حکومت می کرد و بختیاری ها نیز به معتقدات خود در عهد فرامرز گبر اشاره ها دارند. در کتاب سرزمین و مردم ایران آمده است که این حدود تحت سلطه اتابکان فارس و لرستان بوده است. در آن دوره پاسگاهی برای تأمین امنیت راه و رفع نیازهای مسافران ساخته شده بود و از آن جا که پاسداران دایمی این پاسگاه از کردها بودند، این محل به نام «ده کرد» نامیده شده بعد ها به شهر کرد تغییر نام یافت. هم چنین در متون تاریخی، از مکانی به نام چالشتر در ناحیه شهرکرد به عنوان مرکز حکومتی نام برده شده، که خرابه های دیوار قلعه آن را امروزه به جای مانده است . بیش تر ساکنین شهر کرد قبل از شناسایی امام زاده محل، یا در اطراف رودخانه و مراتع سبز با ایجاد قلاع و دهکده زندگی می نمودند، و یا در دامنه کوه رود خوش آب ...